 |
| "Wenende Maria bij het begin van de verschijning." |
LA SALETTE: (gedicht)
Heel hoog in de
bergen waar stilte gedijt
Zit droevig en
eenzaam een Moeder die schreit.
Zij is Koningin
van hemel en aard.
Maar hoe dan
die tranen van Moeder verklaard?
Zovelen
misbruiken de Naam van hun God,
Miskennen zijn
liefde, zijn wet en gebod.
Zij kwam ons
behoeden voor d'hemelse straf,
Als 't mensdom
de zonden niet zet van zich af.
Twee kinderen
zagen Haar eindeloos verdriet,
De zin van Haar
woorden begrepen ze niet.
Nog altijd zit
Moeder hier eenzaam en schreit
En kijkt op de
wereld door zonde ontwijd.
Wat is zo
ontroerend als Moeder die schreit?
Hoe kan men
weerstaan aan Haar hart dat zo lijdt?
Uw droefheid, O
Moeder, beweegt ons gemoed,
We zien u naast
Jezus aan 't kruis gans bebloed.
Bekeer toch de
mensen en bidt tot de Geest,
Dat Hij ons
verlicht en van zonde geneest
Wij danken U,
Moeder, wat zijt gij toch goed.
Laat toch niet
vergeefs zijn wat gij voor ons doet.
Uit de dichtbundel : "Gezegend zijt Gij" Mariagedichten van Jedidja blz 53 (1998)
BRON: website La Salette:
(Zie : Diversen:
Mensen van de weg: enkele mooie gedichten en gebeden.)
 |
"Nog altijd zit Moeder hier eenzaam en schreit
En kijkt op de wereld door zonde ontwijd."
|
