DE GESCHIEDENIS VAN KAPITEIN DARRENBERG EN LA SALETTE:
(WO.II)
Hier volgt
een samenvatting van het ontroerende getuigenis van
een bekeerling van La Salette:
Kapitein
Darreberg, gevechtspiloot tijdens de 2 de
Wereldoorlog.
Het verhaal begint tijdens zijn gevangenschap in een
Duits kamp voor krijgsgevangen nabij Stuttgart in oktober 1941: De aalmoezenier
had onlangs de geschiedenis verteld van de verschijning van de
Moeder Gods te La Salette, op een berg in de Franse Alpen in 1846.
De toenmalige jonge luitenant Darreberg had hem achteraf gezegd: "Die hele
geschiedenis is natuurlijk een vrome legende, maar heeft toch heel wat kerels
in dit kamp getroffen! Ik vind het fijn van u, mijnheer de aalmoezenier dat u
dit verhaal opdist om de dagen hier wat minder stom te doen verlopen... ".
Maar het is helemaal geen legende had de abbé gezegd en nu, enkele dagen later
vindt hij Darreberg mijmerend bij de prikkeldraad omheining. Het had de hele
nacht geregend; overal hangen nog druppels aan het prikkeldraad. "Precies
een paternoster... Ik wil die legende toch eens van nabij nagaan...
zei luitenant Darreberg en hij vroeg de aalmoezenier hoe hij die mysterieuze
berg moest bereiken. Diezelfde avond nog nam hij het besluit om het kamp te
ontvluchten en naar de heilige berg te gaan waar O.L.Vrouw zou
verschenen zijn... De Aalmoezenier sprak nog de volgende zegening uit vóór zijn
ontsnapping: "O.L.Vrouw van La Salette, Maagd en Moeder van God, die
kettingen draagt, de symbolen van onze door de macht van het kwade geketende
zielen, vergezel uw vermetele pelgrim op zijn reis...
Een goede maand na de ontsnapping van Darrenberg uit
dit kamp ontvangt de aalmoezenier een brief gedateerd: "La Salette, 20
oktober." Hij leest verder: "... Ik kan u thans wel vertellen dat ik
me onweerstaanbaar voelde aangetrokken tot La Salette. Ik moest gewoon
vertrekken en naar hier komen... Vijf dagen ben ik nu hier en ik leef als in
een droom... Tijdens de reis hierheen begreep ik al heel wat dingen. Een
priester hier heeft mij de hele geschiedenis van de verschijning op deze berg
naverteld. Op de plaats zelf van het gebeuren ben ik dan gaan knielen en heb er
gebiecht... Oktober ‘41 bereikte Darrenberg Engeland, werd bevorderd tot
kapitein en ingezet bij de luchtmacht. Overal rondom zich verspreidde
hij de devotie voor de Maagd van La Salette. Dankzij enkele
uittreksels uit zijn dagboek volgen we de stijgende vaart van zijn ziel:
14 okt: Ik heb kennis gemaakt met de katholieke
aalmoezenier. Ik zei hem: indien de oorlog morgen misschien al gedaan is, zou
er maar 1 ding gedaan moeten worden - En dat is? - Zich
onderwerpen... Zich onderwerpen aan Gods bevelen en bidden...
19 okt: Ik begrijp steeds beter hoe het bidden van
de paternoster onze ziel versoepelt en haar gaandeweg de juiste
reactie bijbrengt. Vroeger leek me dat alles nogal kwezelachtig,
maar hoe dwaas ben ik toen geweest! Het is een wonderbare truc... Na
vijftigmaal achter elkaar te hebben gezegd: <Wees gegroet Maria... > buig
je werkelijk je hoofd zoals het moet...
19 nov: Na een oefenvlucht moest ik een buiklanding
maken omdat het landingsgestel niet werkte. Dat had mij het leven kunnen
kosten. De boordwerktuigkundige zei mij "Die geschiedenis die je ons
vertelde van La Salette, dat was toch ook een 19de, nietwaar? Dat
heeft je kennelijk geluk gebracht.
20 nov: Norton is de grote "crack" van onze
groep maar met een soms vulgaire en sceptische geest. Hij vroeg me eens:
"Die datum van de 19de, wat betekent dat? Ik wou het omzeilen om zijn spot
te vermijden maar ik dacht aan de laatste woorden van O.L.Vrouw te La Salette:
"Ge zult het aan heel mijn volk bekend maken... " en ik
heb hem toen de ganse geschiedenis kort verteld. Daarna zei hij mij: "Ik
dacht dat je minder onnozel was!"
8 dec: Ik heb een kleine medaille aan het
dashboard gehangen. De mecano zei "Een wijzerplaat te meer om te
controleren, maar voor jou misschien de voornaamste..."
21 jan 42: Ik heb een vijandelijke jager neergehaald.
In wat voor toestand is die ziel voor God verschenen? Toen die kist neerstortte
heb ik intensief gebeden: "O.L.Vrouw, red hem... "
Nortons opmerking was: "Hoe heeft die stommeling
dat voor elkaar gekregen?" Ik wou hem te lijf gaan maar heb die
vernedering opgedragen om een beetje te betalen voor de rust van een ziel die
door mij de eeuwigheid was ingejaagd!
5 april: Pasen. De
boordmekanicien zei me: "Met Pasen en Kerstmis ga ik altijd naar de
kerk... En nu ben jij daar met... die medaille, die datum van de 19de, de
geschiedenis van La Salette die je aan je kameraden hebt verteld. Ik begin daar
nu toch ook ernstig over na te denken... Hij is te biecht gegaan en te
communie... Het was 20 jaar geleden...
14 april: Norton,
profiterend van de verwarring tijdens een luchtgevecht, heeft op mij geschoten!
Een ogenblik later heb ik zijn leven gered door zijn achtervolger neer te
schieten. Hij vroeg me Waarom? Ik haatte je, en nu red je me het leven... We
hebben elkaar dan de hand gedrukt... Dank u, O.L.Vrouw van La Salette...
13 juni: Norton zag
er vreselijk uit na zijn landing. Arme jongen, wat leed hij enorm...
13 juni: Norton zag er vreselijk
uit na zijn landing. Arme jongen, wat leed hij enorm...
14 juni: Het loopt
slecht af met Norton. Amputatie van beide benen en de rechterarm. Hij heeft
zijn laatste krachten verzameld om me te vragen: "Geef me Haar medaille...
Niet om te genezen... Om niet als een hond te sterven..." Het lijden trok
zijn gelaat in rimpels. "Darreberg, wat heeft Zij gezegd vroeg
hij, ik wil het weten, nú, eer ik doodga." Ik vertelde de
geschiedenis en zijn ogen schitterden toen hij Haar woorden hoorde:
"Indien ze zich bekeren, zullen de rotsen veranderen in bergen van
graan..." Voor mij ook? - Vooral voor jou! - Ik heb nog nooit gebeden, hoe
moet dat? Ben je gedoopt, vroeg ik hem? Nee, zei hij maar dit wil ik nu ook,
net als jij... Darrenberg, ik heb je willen ombrengen... ik vraag je
vergiffenis, zeg dat je me vergeven hebt... " De aalmoezenier is gekomen
en heeft hem het doopsel toegediend. Daarna zei de verpleegster: "Ik ga u
wat morfine geven. Dan zult u kunnen slapen." - Nee, dank u... Laat me
lijden tot alles over is... Ik moet betalen... dat moet ik... Tot morgen, beste Norton, zei ik bij het
vertrek. - "Misschien... zei hij, en zeg tegen de kameraden... Vraag hun
vergiffenis voor mij.
15 juni: Norton
stierf vandaag. De verpleegster zei me: - Hij heeft u de hele nacht geroepen.
Steeds herhaalde hij: "Ik geloof, net als Darreberg... Ik wil bergen
van graan." Ik heb hem toch maar morfine gegeven en toen is hij
ingeslapen. Daarstraks heeft hij zijn ogen geopend en nog zachtjes gemurmeld:
"Dat is de Dame van de Berg. Ze glimlacht! Ze weent niet!
... Waarom zei Darreberg dat Ze weende?" Dat waren zijn laatste woorden...
Hij is zoëven gestorven... "Ge zult de boodschap doorgeven aan heel Mijn
volk zei de Mooie Dame, de Moeder Gods, op de Heilige Berg te La
Salette..." en ziedaar het resultaat: op het laatste moment verliest
de duivel nog een ziel waarop hij hoopte en die hij jarenlang in zijn ban
hield.
1 jan 44: - Dit
wordt mijn laatste levensjaar. Ik voel de dood naderen maar ik heb geen
angst... Werkelijk, het lijkt me dat de dood de grootste vreugde
van ons bestaan moet zijn, de ware vreugde, want zij vestigt ons in de
eeuwigheid...
3 jan: Ik ben
even gaan bidden in de kleine kapel, voor hen die ik gedood heb...
18 jan: "Veel
meer dan de pijp van de aalmoezenier, is het bidden van de rozenkrans, hoe
eentonig en machinaal het ook lijkt, toch zeer rustgevend en harmonisch..."
Met deze woorden eindigt het dagboek van kapitein Darreberg. Op
19 jan 1944 is hij niet meer teruggekomen. Een 19de,
de dag van O.L.Vrouw van La Salette... Later heeft de mecano me verteld:
"Eer hij die dag opsteeg - het was 10 uur - zei hij me: "Adieu, beste
vriend!" - het is de 19de antwoordde ik, je zult dus wel geluk
hebben." Wat hij toen zei, zal in mij blijven naklinken zolang ik leef:
" Vandaag, ouwe jongen, verwacht ik een formidabele vreugde!
" Zijn blik vlamde op. Pas later heb ik begrepen waarom. Ik luisterde een
wijl naar zijn ronkende motoren. Alles liep prima... gewoonlijk steeg hij traag
op, alsof hij aarzelde. Maar die dag is hij weggescheurd alsof
de hemel hem riep... Nooit heeft iemand geweten hoe Kapitein Darreberg
gesneuveld is. Maar is die vraag wel zo belangrijk? Voor hem was de dood al
niet meer de dood, maar een "formidabele vreugde”: de
vreugde van het kind dat zijn Hemelse Moeder zal terugvinden, de vreugde van de
trouwe dienaar die van de Koningin der Hemelen de beloning voor al zijn daden
gaat ontvangen... Enkele dagen tevoren had hij nog in zijn
dagboek geschreven:
"Wanneer je werkt in dienst van de
H.Maagd weet Zij haar schulden te voldoen met het
luisterrijke gebaar van een Koningin en de kiesheid van een Moeder... "
BRON: website over LA SALETTE:
(Zie
diversen)
 |
“Toen Darrenberg de 19 é jan. ’44 opsteeg met zijn vliegtuig, sprak hij dat hij een ‘formidabele vreugde tegemoet ging. Deze man begreep en aanvaarde de woorden van de H.Maagd in La Salette, als geen ander: “indien de oorlog morgen misschien al gedaan is, zou er maar 1 ding gedaan moeten worden - En dat is? - Zich onderwerpen... Zich onderwerpen aan Gods bevelen en bidden...”
Had hij ooit gezegd tot een aalmoezenier!
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.